yeni şeylere başlamak ve yeni birşeylere alışmak benim için her zaman çok güç olmuştur. şu an bu satırları yazmak da aynı şekilde çok zor benim için. ama sanırım bir yerden başlamak gerek. blog yazmak önceki günlük başlangıçlarımdan çok daha farklı bir başlangıç olacak. daha korkak,daha çekingen ve belki daha seçici olacağım. ama sorun değil galiba.
şimdilik anlatacak çok fazla şeyim yok. normal sınırlarınında tekinsizce gezinen biriyim ben. ne normale yakınım ne de anormale ama ikisine de uzak sayılmam. çizgide bir yaşamım var. bu yaşamın herhangi bir yerinden herhangi birilerinin girmesi hem çok kolay hem de imkansız. zor biri değilim belki ama asla kolay biri de olmadım. her zaman bir kaç uç arasında gidip gelmek işim. hayattan bir beklentiminin olmaması tek beklentim. hayal kırıklıklarından ölesiye korkarım çünkü. eski bir dostumun tabiriyle "ruhu pijamalı bir kız çocuğu"yum ben, ne fazlası ne azı..
daha fazla yazabilmek isterdim ama ne yazacağını bilmeyen birinin ürkekliğini yaşıyorum. henüz içselleştirimedim blogumu ama, yakında birbirimize alıştığımızda eminim ki kelimeler daha fazla yardımcı olacak bana yazmamda. şu an onlar da benim gibi şaşkınlar.
bu gecelik benden bu kadar, en sevdiğim kelimeyle bitiriyorum ve "eyvallah" diyorum..